Tuesday, October 30, 2012

شعری از پرویز اسلام‌پور




طرح مصروعین
برای نجف دریابندری                    
۱

به موسیقی معباد-
                    میکده‌ی تابان را
به خراباتی چند-
                    هدایای طاعونی را

شکفتن درمایه‌ی عطوفت بود
که ظلمت را
به عصیانی     
               خراباتی کردند

فواره اهدایی‌ست...

۲

ملایکه‌ای به گنبد-
سیم باریکت
                به گردن

مؤذن فراوانی را
                  می‌خواند 

ای حوصله برای هیچ صبور نباش-
و به دردی بس کن که فزونش
                     سرطان را از یاد می‌برد


ملایکه‌ای به گنبد-
فیروزه
                   به نگاهت
                               معلق...

۳

به چنگالی-
جنون را
              شیار زدند
و نسل هراسان در گریز
                          سرمایه  گزاری کرد
۴
صرع
با طلعتی مدام به طلوع نشستن
چندانی را
به خلعتی مدام 
                 نیز
یکسر کردن
فراخ شکافتن
و
در به‌در شدن 
شکست هرزه به درگاهی
                         فراز آمدن
به-
مرداب رجز
و به-
اعماق فزون
هیبت کمین داشتن
و عاطفه‌ی سرگردان-
دوری گردی
                بی‌هوش
فزون از مایه- رقابت هوشیار-
و دل پایدار...
مرده را به زمزمه‌ای
                        آواز
و
رؤیا را به شب
              قسم
هیبت کمین داشت
و 
فراخی غلیظ می‌شد

۵
سهل
     سهلتر
موجش آبشار
روحش صبح
مصاحبه‌ای تمام
                 تا فراق را به چه معیار
                                            فرسنگ
                                             اندوه
مصاحبه‌ای تمام
در مسجد
     شب را
             ادامه   
                    دارد

روح آرام می‌غلتد
و اندام-
در شهر گوشتی
                  استخوان بود

۶

با التهاب- به ستایش عمومی
معرکه چیدن
امید را
         درویدن
و معرکه را
             تعصب داشتن

موسیقی به نام مبعوث است-
                           اینک
فراق بیتوته کرده است


از مجله نگین
شماره ۲۸- شهریور۱۳۴۶