جرقه

۱

از تپه‌ها به این سوی، صدا می‌آید،

از جنگ‌ها ندا،

دست‌نیافتنی است

نهانگاه خوشبختی.

۲

کیست چیننده شعله‌های رویان به سراشیبی‌ها

تا عطر عسل، ما را

روزها توانی دهد و

شب‌ها، رخوتی به آرامی.

  

۳

چه جلو، چه جلو

ولی نزدیک، ولی محسوس،

روشنا، که پی‌اش رفتم:

سایه‌ای جلو آمده

تو را از نظرم گرفت.

و اکنون باید

به تنهایی پی بَرَم

که پس از این خم راه

تو را و نور چشمم را از دست داده‌ام.

 

 

سیروس آتابای

از دفترهای روزن